Πετάει καλύτερα όποιος έχει ρίζες

Δανείζομαι τον τίτλο από μια πολύ γόνιμη και ουσιαστική συνέντευξη της Ανθής Δοξιάδη που δημοσίευσε  η Ιωάννα Σουφλέρη στο ένθετο Science (σ. 8-9) του Βήματος (α.φ. 16353 15/06/2014). 

   Η συνέντευξη αυτή δόθημε επ' αφορμή του σπουδαίου βιβλίου Ρίζες και Φτερά - Γράμματα σε γονείς της ψυχολόγου Ανθής Δοξιάδη από τις εκδόσεις Ποταμός. Από τον τίτλο αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για δύο αντίθετα πράγματα -από τη μία οι ρίζες και από την άλλη τα φτερά- που όμως μπορούν να συνυπάρχουν σε κάθε άνθρωπο. Πόσο μάλλον σε έναν γονέα ή εκπαιδευτικό...

    Η κυρία Δοξιάδη εκφράζει μέσα στα γράμματα που περιέχει το βιβλίο της μεγάλες αλήθειες που είναι ταυτόχρονα και μεγάλες αναγκαιότητες. Δανείζομαι μερικές, οι οποίες αναφέρονται επίσης στη συνέντευξη:

• Δεν υπάρχουν καθολικές αλήθειες και μαγικές συνταγές για την ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών.
• Στην πραγματικότητα, ως γονείς (και ως δάσκαλοι) λειτουργούμε με την επανάληψη: κάνουμε στα παιδιά μας ό, τι έκαναν σε εμάς οι γονείς μας (και οι δάσκαλοί μας)
• Τα παιδιά τα μεγαλώνουμε με την καρδιά και όχι μόνο με το διάβασμα. Οι σημερινοί γονείς (και δάσκαλοι), αναζητώντας το σωστό και το λάθος στα βιβλία, συχνά χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο ένστικτό τους.
• Πώς θα εμφυσήσουμε τον υγιή πατριωτισμό και την εθνική υπερηφάνεια στα παιδιά αυτής της χώρας για την οποία σίγουρα έχουν εισπράξει ότι βρίσκεται σε κρίση; Θα δώσουμε έμφαση σε αυτά για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας καλά τη γλώσσα. Διατηρούμε ένα εκτεταμένο οικογενειακό δίκτυο με παππούδες, θείους, ξαδέλφια. Γνωριζόμαστε και σχετιζόμαστε μαζί τους. Κρατάμε τις παραδόσεις στο σπίτι. Εμπλέκουμε τα παιδιά στην κοινότητα που ζουν (π.χ. παιχνίδι στη γειτονιά). Ταξιδεύουμε όσο μπορούμε για να τους δείξουμε την ωραία αυτή χώρα. Τα μυούμε στην ανάγνωση ελληνικών βιβλίων, στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στη μουσική. Τους μιλούμε για ήρωες. Έτσι αποκτούν τα παιδιά την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου, ότι έχουν ρίζες.
• Οι Έλληνες γονείς (και δάσκαλοι) τα πάνε καλά γενικά με τις ρίζες. Με τα φτερά έχουν λίγο πρόβλημα! Δυσκολευόμαστε να αναθρέψουμε (και να εκπαιδεύσουμε) παιδιά που θα φύγουν από τους γονείς τους (και το σχολείο) και θα ανοίξουν τα φτερά τους.
• Μόνο με αγάπη "φυτρώνουν" γερά παιδιά.