Ένα αραχνιασμένο βιβλίο

Ο λόγος για το σχολικό εγχειρίδιο του Λυκείου "Θεματικοί Κύκλοι". Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος για τη διδασκαλία του απαιτητικού μαθήματος της Έκθεσης-Έκφρασης σε όλο το Λύκειο. Ωστόσο μετά τη διανομή του στις αρχές του Λυκείου, σταδιακά εξελίσσεται σε μακρινή ανάμνηση...

 Και ο λόγος; Τι να σκεφτώ;

Πρόκειται για ένα βιβλίο -κατά τη γνώμη μου ίσως το μοναδικό- που υπηρετεί κάποιες σοβαρές παιδαγωγικές αρχές. Καθόλου δεσμευτικό στις επιλογές που μας δίνει. Μας αφήνει ελευθερία επιλογών κατά ηλικία, επίπεδο και γούστο. Δεν θέλεις Παπανούτσο, επίλεξε Αμάντα Μιχαλοπούλου! Δε θες Φίλια ,πάρε Ανδρόνικο! Μήπως επιθυμείς ποίημα; Κι απ' αυτό έχει το μενού! Ή μήπως εικόνα; Σίγουρα κάτι θα βρεις για μια αφορμή συζήτησης με τους μαθητές. Τότε τι συμβαίνει;

Μάλλον δεν έχει bullets... Ε, τι να πω;

Γιατί τόσες φωτοτυπίες; Γιατί τόση χαρτούρα; Γιατί τόσα βοηθήματα; Γιατί τόση τυποποίηση εν τέλει;

Γιατί, συνάδελφοι, είμαστε ανασφαλείς!! Αλλά ανασφαλείς σε τι; Πολύ απλά στο να καλύψουμε κάθε πιθανό θέμα που θα τεθεί στις Πανελλήνιες εξετάσεις!

Και ρωτώ: αυτό είναι το ζητούμενο; 

Τελικά ποιον φοβόμαστε; Τους μαθητές μας, τους γονείς τους, το σύστημα των εξετάσεων, το απρόβλεπτο θέμα, ή μήπως τον ίδιο μας τον εαυτό;;;

Μήπως γι' αυτό καταφεύγουμε σε βοηθήματα και πάκους φωτοτυπιών; Για να καλύψουμε τις ανασφάλειες μας;

Αλλά όταν εμείς είμαστε ανασφαλείς, οι μαθητές μας τι πρέπει να είναι;  

Δεν χρειάζεται ποσότητα! Ποιότητα θέλει!

Αν, λοιπόν, υποθέσουμε ότι κάνουμε ένα-δυο κείμενα από κάθε κεφάλαιο των Θεματικών Κύκλων και μέσω αυτών διδάξουμε ποιοτικά: προφορική επιχειρηματολογία, τρόπους-μέσα πειθούς, παραγωγή μικροκειμένων και μακροκειμένων, πύκνωση, αντώνυμα-συνώνυμα κλπ., τότε ανοίγουν οι ουρανοί... Κάνουμε και οικονομία στο χαρτί.

Συγκεφαλαιώνοντας, η διδασκαλία της Έκθεσης-Έκφρασης είναι ένα λεπτό θέμα που απαιτεί ιδιαίτερους χειρισμούς, αλλά, ιδιαίτερα, ψυχική ηρεμία και κατάλληλα διαμορφωμένο παιδαγωγικό κλίμα. Άλλωστε πρώτα ακούω/διαβάζω, ύστερα κατανοώ, κατόπιν συζητώ και στο τέλος γράφω!!! Ποτέ αντίστροφα!

 

 Υ.Γ.: Εντάξει! Μια ανανέωση κειμένων χρειάζεται πού και πού το βιβλίο...